3-  أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ وَ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ جَمِيعاً عَنْ أَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ لِي يَا جَابِرُ أَ يَكْتَفِي مَنِ انْتَحَلَ التَّشَيُّعَ أَنْ يَقُولَ بِحُبِّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فَوَ اللَّهِ مَا شِيعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ وَ مَا كَانُوا يُعْرَفُونَ يَا جَابِرُ إِلَّا بِالتَّوَاضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ الْأَمَانَةِ وَ كَثْرَةِ ذِكْرِ اللَّهِ وَ الصَّوْمِ وَ الصَّلَاةِ وَ الْبِرِّ بِالْوَالِدَيْنِ وَ التَّعَاهُدِ لِلْجِيرَانِ مِنَ الْفُقَرَاءِ وَ أَهْلِ الْمَسْكَنَةِ وَ الْغَارِمِينَ وَ الْأَيْتَامِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ كَفِّ الْأَلْسُنِ عَنِ النَّاسِ إِلَّا مِنْ خَيْرٍ وَ كَانُوا أُمَنَاءَ عَشَائِرِهِمْ فِي الْأَشْيَاءِ قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا نَعْرِفُ الْيَوْمَ أَحَداً بِهَذِهِ الصِّفَةِ فَقَالَ يَا جَابِرُ لَا تَذْهَبَنَّ بِكَ الْمَذَاهِبُ حَسْبُ الرَّجُلِ أَنْ يَقُولَ أُحِبُّ عَلِيّاً وَ أَتَوَلَّاهُ ثُمَّ لَا يَكُونَ مَعَ ذَلِكَ فَعَّالًا فَلَوْ قَالَ إِنِّي أُحِبُّ رَسُولَ اللَّهِ فَرَسُولُ اللَّهِ ص خَيْرٌ مِنْ عَلِيٍّ ع ثُمَّ لَا يَتَّبِعُ سِيرَتَهُ وَ لَا يَعْمَلُ بِسُنَّتِهِ مَا نَفَعَهُ حُبُّهُ إِيَّاهُ شَيْئاً فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْمَلُوا لِمَا عِنْدَ اللَّهِ لَيْسَ بَيْنَ اللَّهِ وَ بَيْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَكْرَمُهُمْ عَلَيْهِ أَتْقَاهُمْ وَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِهِ يَا جَابِرُ وَ اللَّهِ مَا يُتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَّا بِالطَّاعَةِ وَ مَا مَعَنَا بَرَاءَةٌ مِنَ‏                                              
                        
النَّارِ وَ لَا عَلَى اللَّهِ لِأَحَدٍ مِنْ حُجَّةٍ مَنْ كَانَ لِلَّهِ مُطِيعاً فَهُوَ لَنَا وَلِيٌّ وَ مَنْ كَانَ لِلَّهِ عَاصِياً فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ وَ مَا تُنَالُ وَلَايَتُنَا إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَع‏

ترجمه:جابر روایت کرد که امام محمد باقر (ع) به وی فرمود : ای جابر ، آیا کسی ادعای شیعه گری نماید و بگوید من دوستدار اهل بیتم کفایت می کند ؟ سوگند به خدای سبحان ، شیعه ما نیست مگر کسی که تقوای الهی را پیشه خود کند و از خدا اطاعت نماید. ای جابر ، به این خصلت شناخته نمی شوند مگر به در پیش گرفتن تواضع ، خشیت از خدا ، امانت داری ، زیاد ذکر خدا کردن ، روزه گرفتن ، نماز خواندن ، نیکی به والدین ، متعهد بودن نسبت به همسایگان  از جمله  فقیران ، مسکینان ، بدهکاران و یتیمان ، راست گویی ، تلاوت قرآن ، بازداشتن زبان از مردم مگر به خیر و نیکی ، و سر آخر این که امین طایفه و عشیره خود در هر چیزی باشند.جابر گفت : ای پسر رسول خدا (ص) ، ما در این عصر کسی را با این صفت نمی شناسیم !امام (ع) فرمود : ای جابر ، صِرف پیوستن کسی به مذهب  ، موجب اشتباه و گمراهی نشود . چه بسا کسی می گوید من دوستدار حضرت علی (ع) و ولایتمدار وی هستم ولیکن در این راه فعال نیست . پس اگر کسی بگوید من پیامبر خدا (ص) دوست دارم  و پیامبر (ص) از علی (ع) بهتر است . آن گاه به سیره و سنت آن حضرت عمل نکند ، دوستی وی هیچ سودی به حالش نخواهد داشت . پس تقوای خدا را در پیش گیرید  و به آن چه که در نزد خدااست عمل کنید. زیرا بین خدا و بین کسی قرابت و خویشاوندی نیست . ( آگاه باشید ) دوستداشتنی ترین  و مورد احترام ترین بندگان در نزد خدا با تقوا ترین و عمل کننده ترین آنان به طاعت خدا است . ای جابر ، به خدا سوگند هیچ تقرب و نزدیکی به خدا صورت نمی پذیرد مگر به طاعت ( از او ) . چه این که با ما ( اهل بیت ) همراه بودن ( بدون عمل به طاعت الهی ) موجب رهایی از آتش جهنم نمی شود و هم چنین برای کسی بر خدا حجتی نمی ماند. هرکس مطیع پروردگار باشد ، آن کس ولی ما است  و هرکس نسبت به خدا عاصی باشد ، او دشمن ما است . کسی به ولایت ما ( اهل بیت ) دست نمی یابد مگر با عمل و پارسایی .

الكافي ج2 ص74
برداشت: شيعه واقعي كسي است كه با تقوا باشد ودر عرصه عمل شيعه بودن خود را ثابت كند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: